Herselsche Heide

Wandeling van 7,0 km
Export: gpx
Foto’s en clickable map: onder de tekst

Ik bezocht de Herselsche Heide, ten noorden van Lierop, voor een mooie wandeling van 7 kilometer. Laatst was ik in de buurt voor een andere wandeling (Lieropsche Heide); tot de aanleg van de A67 was dit natuurlijk één groot gebied waar je doorheen kon struinen. De route komt van deze site; ik heb in het laatste deel wat aanpassingen aangebracht.

Als ik van mijn huis naar Lierop (en verder) fiets, wat ik al vaak gedaan heb, fiets ik over de Herselseweg. Nog nooit was ik het bos ingegaan, fijn dat ik er nu geweest ben. En nog wel op zo’n mooi moment, net na zonsopgang, na een nacht waarin het wat had gesneeuwd. Dat zou het overigens die ochtend een beetje blijven doen.

En mooi: na enkele weken zonder succes, heb ik nu vijf reeën gezien. Twee ervan liepen alleen en ik zag ook een groepje van drie. Zie de fotoreeks hieronder: op de ‘minst mooie’ zie je rechts naast de boom een ree staan (foto naast de pootafdruk in het zand). Hij rende snel na dit moment weg met zijn twee vrienden. Op een andere foto een duidelijk spoor van een ree.

We gaan lopen!

Ik parkeer de auto aan de Groenebeemdweg, zo’n 500 meter na het parkeerterrein bij het Shell-tankstation aan de A67. Van hieruit loop ik zo het bos in. Het verkeer van die snelweg blijf ik helaas nog wel even horen, maar gelukkig zijn er op dit vroege uur ook veel vogelgeluiden. Ik maak meteen wat foto’s van het bos, bedekt door een dun laagje sneeuw. En dat in april…

Gebergten, zo heet dit deel van het heuvelachtige bos officieel. Er zijn veel naaldbomen, maar ik zie ook jeneverbesstruwelen en struikheide. Ik mag bijna drie kilometer lopen voor ik eerdergenoemde Herselseweg moet oversteken; deze provinciale weg loopt vandaag dwars door mijn route. Niet lang voor dat moment, stuit ik voor het eerst vandaag op een motorcrosscircuit midden in het bos. Ik had tot gisteren geen idee van het bestaan ervan. Ik kende de motorcrossbaan in de bossen bij Liessel, maar deze was helemaal nieuw voor mij.

Er zit hier een vereniging met zo’n 75 leden, MAC (Motor en Auto Club) Lierop, en sinds de jaren 70 wordt hier getraind en zijn hier kleine en grote wedstrijden middenin het bos. Ik lees op internet trotse verslagen over de Triple Grand Prix en de Motocross of Nations en over wedstrijden voor het NK en WK. Op foto’s zie ik veel publiek en een enorme camping voor deelnemers en toeschouwers. Maar ik lees ook de berichten over de juridische strijd met omwonenden: het hoogtepunt van deze track op de Herselsche Heide lijkt achter ons te liggen. Men is niet blij met de lawaaisport, de gemeente en de Raad van State stelden echter herhaaldelijk dat de club keurig voldoet aan alle gestelde voorwaarden. Het ED in november 2020:

Een Grand Prix houden mag al lang niet meer op het circuit in de Herselse Bosssen. Maar helemaal stoppen met crossen hoeft niet, stelt de hoogste rechter. Omwonenden verloren woensdag hun hoger beroep bij de Raad van State waarin ze de gemeente wilden dwingen op te treden tegen de crossers die nog wel hun rondjes rijden. En dus mag motorcrossclub MAC Lierop drie tot vier keer per jaar nationale wedstrijden houden en kunnen leden twee keer per week trainen. Drie weken voor een wedstrijd mogen ook niet-leden warm draaien.  

Ik deel deze informatie hier zodat u zich erop kunt voorbereiden: ik trof een zeer rustig bos aan tijdens mijn wandeling, maar dit kan op andere momenten zomaar heel anders zijn. Jammer, voor de dieren vooral. Maar ik kan me ook voorstellen dat zo’n event op een zondagmiddag heel erg leuk kan zijn. Stoeltje erbij, genieten maar, midden in het bos.

Langs de crossbaan staat een tuinhek om het publiek op afstand te houden, hier en daar zijn plekken waar de wandelaar er doorheen kan als er niet gecrost wordt. Dat doe ik straks; eerst ga ik de provinciale weg over. Ik ben nu in een mooi stuk bos, niet eens zo ver van het meest zuidelijke industrieterrein van de gemeente Helmond. Hemelsbreed ben ik overigens ook maar een kilometer of drie van mijn huis.

Rechte en slingerende paadjes wisselen elkaar af vandaag, dit deel kent meer rechte paden. Er hier hier meer open vlaktes dan aan de andere kant van de weg. En hier zie ik dan de reeën. Eerst een kleintje, een flink stuk voor me uit. Hij rent het pad over. Dan het drietal op 25 meter, in het bos. Ik maak een foto waarop er eentje te zien is, dan rennen ze met zijn drieën weg. En nog maar nauwelijks bekomen van dat mooie moment, zie ik nummer vijf rennen. Cadeautjes! En het lukt me niet vaak om er ook nog eentje vast te leggen.

Wat verderop in het bos zie ik aan mijn linkerhand een groene heuvel. Ik google: hier was voorheen een vuilstortplaats. Er is een jaar of tien geleden een dikke afdeklaag aangebracht en vervolgens is er een natuurlijke recreatieomgeving gecreëerd, met mountainbike- en wandelpaden plus volop biodiversiteit. Zo’n 200.000 kuub zand verder ontstaat er eindelijk leven, lees ik hier. In 2020 is het terrein beplant, er is een poel gegraven en een vleermuiskelder geïnstalleerd. Mooi initiatief van de gemeente Someren.

Weer aan de andere kant van de drukke Herselseweg, steek ik het circuit van de motorcrossvereniging over. Je hoeft geen hek over te klimmen; in het ‘tuinhek’ dat om de baan staat, zijn diverse doorgangen aangebracht. Ik maak een foto van het spoor in het zand: een ree is me hier voorgegaan. De foto is hieronder te vinden.

Ik loop een klein stukje dwars door het bos, er is hier geen pad – maar het is goed te doen, volg gerust mijn gpx-route.

Ik stuit in het laatste deel van de route op wat zandvlaktes waar wordt gerecreëerd; er zijn twee mooie hutten gebouwd. Weer wat verder een laatste cadeautje: een groot stuifzandgebied. Het ligt er prachtig bij, met hier en daar een solitaire boom – altijd fotogeniek. Het stuifzand lijkt wel uit honderd kleuren te bestaan; kijk op de foto hieronder en je ziet wat ik bedoel.

Wat verder staat mijn auto op me te wachten. Een mooie wandeling om de dag mee te beginnen! Veel variatie hier en het was heerlijk rustig.

Hieronder tien foto’s en een plattegrond van de route. Download de gpx-file hierboven om de route in te laden op je smartphone, smartwatch, wandelnavigatie of in een van de vele sites die hiervoor bedoeld zijn. Zelf gebruik ik de app Topo GPS op mijn iPhone.

Foto’s alleen gebruiken na toestemming en altijd met vermelding van de fotograaf; Perry Vermeulen. Wil je een exemplaar bemachtigen, neem contact met me op. Ik heb alle beelden in het formaat 4032×3024.

Advertentie